- шӯр
- I[شور]асоси замони ҳозира аз шӯриданII[شور]1. ҳаяҷон, изтироб, ошуфтагӣ2. ғавғо, фарёд3. фитна, фасод, ошӯб; шӯру ғавғо доду фарёд, фитнаю ошӯб; ба шӯр андохтан // ба шӯр овардан ба ҳаяҷон овардан, барангехтан; ба шӯр омадан шӯридан, ба ҳаяҷон омадан, бадҷаҳлу оташин шуданIII[شور]бот. сернамак, намакаш аз ҳадди эътидол зиёд, намакин
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.